domingo, 27 de diciembre de 2009

AGUINALDOS

Que fermosa tradición!
Preparar unhas cantigas e sair a cantalas, e nós os que escoitamos a cambio entregamos un pequeno aguinaldo.
Pois un ano máis da man da profe Isabel os nenos e nenas saíron polo Centro dando un auténtico ambiente de Nadal, este ano moi INTERCULTURAL.
Todas estas cancións chegaronlle a Pimpé vía correo ordinario (os bordes dos sobres tiñan as cores do país do que procedían, como antaño), para que él as transmitira aos nenos do noso cole. (menos a treboada e a canción de Silvio Rodríguez)
As cancións de México envioullas a súa amiga MIXCÓATL, as de Brasil seu amigo NUNO, e as de Bolivia seu amigo KORI SISICHA.


Queredes coñecer esas Cantigas?
Infantil 3 anos: DORME, cantiga de ninar de Brasil na que, para conseguir que o neno durma, primeiro temos que facer que durman todas as cousas que o arrodean. Puxémoslle son a cada un deses elementos empregando instrumentos brasileiros (a maioría deles).
Infantil 4 e 5 anos: GAZI SI NANA, arrullo tradicional mexicano, de OAXACA, está en lingua zapoteca do istmo de Oaxaca. Fala de que cando durman a avoa e o avó, roubarán medio real para comprar pan duro e para ir á igrexa. Tamén eliximos entre todos un son para cada unha das frases. Bibi tocará unha frauta de cana. Uns amigos que están a traballar polos dereitos dos oaxaqueños alí enviáronme a tradución. Levaremos a bandeira de México e tamén a de Oaxaca.
1º CURSO: DORME DORME MEU MENINO, cantiga de ninar de Brasil (aínda que é portuguesa), na que se intenta que o neno Xesús durma. Acompañamos con instrumentos de pequena percusión, entre eles uns “TARIYAS” (non sei como se escribe) de Marruecos que trouxo o ano pasado Salwa.
2º CURSO: SEÑORA SANTA ANA, arrullo tradicional mexicano, no que San Xoán (amigo da familia) lle píde axuda a Santa Ana (nai de María) para facer durmir ao neno, que non para de chorar. María e Xosé están ocupados coas tarefas domésticas e San Xoán promételle que se dorme, cando esperte lle dará atolito (papilla feita a base de fariña de maíz), guayabate (doce de guayaba)...pero seica non ten moito éxito co chimpallate (chamaco, guagüita, rapariguiño...). Acompañamos este berce con cabazos e axóuxeres. (e con nós si que conseguiu o obxectivo de relaxarnos, facernos bocexar).
3º CURSO: NIÑO MANUELITO, villancico coya que lle canta ao neno Manuel, que se atopa en Perú e en Bolivia (seguramente tamén o coñecen no noroeste de Arxentina e norte de Chile), Aquí tocamos sistros (variña con chapas), chas-chas (soalleiro de pezuñas de cabra), “caja chayera”, charango y pinkullo ( frauta de cana). Todos estes instrumentos son tradicionalmente empregados na música andina, e é importante salientar que as comunidades indíxenas (os primeiros ecoloxistas) reutilizan e reciclan TODO: deste xeito unha cabra dá de comer, dá a súa pel para facer a caixa, coas pezuñas fanse chas-chas, coas tripas faise o bordón que leva a caixa (nel van engarzados parte dus tubiños das plumas de aves que tamén comeron), e as canas das beiras do camiño serven para facer infinidade de cousas, entre elas quenas, pinkullos e sikus. Levaremos a bandeira de Bolivia e tamén a Wiphala (bandeira cadrada dos pobos andinos).
5º CURSO: faremos unha TREBOADA para recoller aos nenos dos patios e levalos ao multiusos. Esta, concretamente é recollida en Pazos de Borbén, e contan os gaiteros da miña idade, que de pequenos ían pedir o aguinaldo polas casas tocándoa. O instrumento por excelencia da treboada é o BOMBO, aínda que tamén hai outros como a gaita, o tambor, a pandeireta e o que atoparan....coma sempre.
6º CURSO: imos cantar CANCIÓN DE NAVIDAD, de Silvio Rodríguez. Coma sempre, Silvio fainos reflexionar sobre os nosos rituais sociais establecidos.
E como a música se presta e é cubana, tocaremos unha CONGA (máis coñecido como DJEMBÉ), CLAVES, e SHEKERÉ (este último vano construír eles con cabazos ou cocos, a ver que tal lles queda)

No hay comentarios: